கம்பராமாயணமும் நாகேசுவரன் கோவில் குறுஞ்சிற்பமும் 13

#கம்பராமாயணம் #அயோத்தியா_காண்டம் #குகப்_படலம்

குகனின் அறிமுகம் ( 1,2,3,4 ).இராமன் இருக்கச் சொல்ல, குகன் தன் கையுறைப் பொருளை அறிவித்தல் 14 குகனது அன்பை இராமன் பாராட்டுதல் 15

ஆய காலையின், ஆயிரம் அம்பிக்கு
நாயகன், போர்க் குகன் எனும் நாமத்தான்,
தூய கங்கைத் துறை விடும் தொன்மையான்,
காயும் வில்லினன், கல் திரள் தோளினான். 1

துடியன், நாயினன், தோற் செருப்பு ஆர்த்த பேர்-
அடியன், அல் செறிந்தன்ன நிறத்தினான்,
நெடிய தானை நெருங்கலின், நீர் முகில்
இடியினோடு எழுந்தாலன்ன ஈட்டினான். 2

கொம்பு துத்தரி கோடு அதிர் பேரிகை
பம்பை பம்பு படையினன், பல்லவத்து
அம்பன், அம்பிக்கு நாதன், அழி கவுள்
தும்பி ஈட்டம் புரை கிளை சுற்றத்தான். 3

காழம் இட்ட குறங்கினன், கங்கையின்
ஆழம் இட்ட நெடுமையினான், அரை
தாழ விட்ட செந் தோலன், தயங்குறச்
சூழ விட்ட தொடு புலி வாலினான். 4

'இருத்தி ஈண்டு' என்னலோடும் இருந்திலன்; எல்லை நீத்த
அருத்தியன், 'தேனும் மீனும் அமுதினுக்கு அமைவது ஆகத்
திருத்தினென் கொணர்ந்தேன்; என்கொல் திரு உளம்?' என்ன, வீரன்
விருத்த மாதவரை நோக்கி முறுவலன், விளம்பலுற்றான்: 14

அரிய, தாம் உவப்ப, உள்ளத்து அன்பினால் அமைந்த காதல்
தெரிதரக் கொணர்ந்த என்றால், அமிழ்தினும் சீர்த்த அன்றே?
பரிவினின் தழீஇய என்னின் பவித்திரம்; எம்மனோர்க்கும்
உரியன; இனிதின் நாமும் உண்டனெம் அன்றோ?' என்றான். 15

#Chola_miniatures  #panels #Ramayana #kamba_ramayana #nageswaran_temple #kumbakonam

Guha was the king of Srngaverapura, what is presently known as Singraur, in the banks of Ganges. By profession he and his subjects were boatmen and hunters. From a description of the boats, we understand that these were not ordinary ferryboats.
Guha had immense admiration for Rama and wanted to see him. He, flanked by his friends and relatives, went to the hermitage of the sages where Rama was staying. Kamban paints a picture of pure devotion, love and rustic innocence when he narrates the first meeting between Guha and Rama.

‘sutram appuram nirkka’, As soon as they reached the hermitage, his followers stood in a corner outside it. ‘sudu kaNai vil thurandhu,’ Guha unfastened the arrow-case and bow he was carrying and kept them down reverently, outside the ashram. ‘vaaL ozhiththu,’ Similarly he left his sword outside. ‘attram neetha manathinan,’ he who had no room for falsehood in his mind, ‘anbinan’ he who was full of love, ‘nal thavap paLLi vaayilai naNNinaan’ reached the doorsteps of the hermitage and stood there.

--Ramu.Rm.N